ερωτησεισ αποριεσ
Φοβάμαι να πάρω ψυχοφάρμακα, μη γίνω ένα κατεσταλμένο ζόμπι, ένα υπάκουο ρομπότ! Πέρα απ’ αυτό, φοβάμαι πως τα ψυχοφάρμακα θα βλάψουν και τη σωματική μου υγεία. Γιατί να πάρω ψυχοφάρμακα αφού οι άλλοι είναι το πρόβλημα και μου κάνουν τη ζωή δύσκολη; Εάν με αποδέχονταν όπως είμαι, τότε και εγώ δε θα είχα κανένα πρόβλημα!
Κάθε ψυχικό ζήτημα είναι πολύπλευρο και δεν αφορά μόνο ένα άτομο αλλά και τον κοινωνικό του περίγυρο. Το να προσπαθεί κανείς να βρει ποιος φταίει για τις καταστάσεις και ποιος όχι με σκοπό να “ενοχοποιηθεί” ο υποτιθέμενος φταίχτης είναι πολύ σύνηθες στην κοινωνία, όμως δεν συμβάλει στην ψυχική υγεία κανενός από τους εμπλεκμένους στην υπόθεση.
Ως Ψυχίατρος, προτείνω μία φαρμακευτική αγωγή για να βοηθήσω αυτόν που θα λάβει το φάρμακο. Κρίνω πως, λαμβάνοντας την αγωγή του, θα είναι πιο λειτουργικός για να πετύχει τους στόχους του και να ζήσει τη ζωή που θέλει.
Ενδεχομένως να είναι πιο ευαίσθητος από τους υπόλοιπους και γι΄αυτό να έχει “λυγίσει”. Η φαρμακευτική αγωγή γίνεται πάντα σύμφωνα με τις διεθνείς ισχύουσες συστάσεις των εμπειρογνωμόνων επιστημόνων. Δίνω μεγάλη έμφαση στη σωστή εφαρμογή των συστάσεων η οποία περιλαμβάνει εργαστηριακές και ενδεχομένως άλλες διαγνωστικές εξετάσεις προκειμένου να αποφευχθεί κάθε είδος σωματικής βλάβης, έχοντας πάντα ως απώτερο στόχο τη σωματική ακεραιότητα του θεραπευόμενου.
Θα το καταλάβει ο κόσμος εάν πάρω κάποια ψυχοφαρμακευτική αγωγή;
Η ιδανική ψυχοφαρμακευτική αγωγή δεν γίνεται αντιληπτή από τους άλλους, επειδή θεραπεύει και συμβάλλει στο να ισορροπήσει ψυχικά αυτός που την λαμβάνει! Υπάρχουν όμως ψυχικές καταστάσεις (όπως πχ. η μανία) όπου η φαρμακευτική καταστολή του θεραπευόμενου, μετά από μία παρατεταμένη φάση ψυχικής ανησυχίας, υπερκινητικότητας και έλλειψης ύπνου, μπορεί να είναι χρήσιμη και ιαματική και να αποτελέσει το πρώτο στάδιο μιας θεραπευτικής πορείας, η οποία μακροπρόθεσμα όμως αποσκοπεί στη μέγιστη δυνατή ψυχική υγεία και ισορροπία του θεραπευόμενου και στην ομαλή και φυσιολογική κοινωνική και ενδεχομένως επαγγελματική του αποκατάσταση.
Αφού παίρνω τα ψυχοφάρμακα μου, γιατί χρειάζεται να κάνω και ψυχοθεραπεία;
Τα ψυχικά προβλήματα δεν είναι απλά βιοχημικές διαταραχές που αφορούν τα επίπεδα των εγκεφαλικών νευροδιαβιβαστών εγκεφάλου και την κατάσταση των εκάστοτε υποδοχών. Η ψυχική υγεία είναι προσωπική ευθύνη του καθενός και εξαρτάται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από τον τρόπο που αντιμετωπίζει και χειρίζεται ο καθένας το ψυχικό του ζήτημα ή κάποιο πρόβλημα στη ζωή του.
Σίγουρα μία ψυχοφαρμακευτική αγωγή συμβάλλει στο να νιώθουμε καλύτερα. Δεν αλλάζει όμως κάτι στον τρόπο σκέψης και στις ιδιόμορφες συνθήκες που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του προβλήματος. Εδώ ξεκινάει η ψυχοθεραπεία. Η ψυχοθεραπεία αναζητά καινούργιους δρόμους, νέους τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς για να βγει κανείς από το αδιέξοδο, στο οποία βρέθηκε χάρη σ΄αυτά που έκανε και σκεπτόταν τόσα χρόνια.
Όχι, η ψυχοθεραπεία δε σημαίνει πλύση εγκεφάλου, παρά μία ανάλυση και ανασκόπηση των σκέψεων του ατόμου προκειμένου να συνειδητοποιήσει ποια αλλαγή θα ήταν σκόπιμη για να αισθάνεται από εδώ και πέρα καλύτερα. Όμως κάθε αλλαγή συνοδεύεται από ανασφάλειες και αβεβαιότητες και γι’ αυτό η ψυχοθεραπεία μπορεί να προκαλέσει και μία παροδική επιδείνωση της παρούσας ψυχικής κατάστασης, όμως πάντα με απώτερο στόχο τη βελτίωση και σταθεροποίηση της ψυχικής υγείας.
Ως Ψυχίατρος συγκρίνω την ψυχοφαρμακευτική αγωγή με πατερίτσες. Σίγουρα η πατερίτσα, εφόσον είναι απαραίτητη, αποτελεί ένα βοήθημα για να περπατήσει κανείς. Όμως εάν δεν προσπαθήσει κάποιος να περπατήσει, η πατερίτσα δεν θα βοηθήσει. Εκεί ξεκινάει η ατομική ευθύνη του καθενός, εκεί ξεκινάει και η ψυχοθεραπεία…